بر تپیدنهای دل هم دیده ای واکردنی ست

رقص بسمل عالمی دارد تماشاکردنی ست

یا به خود آتش توان زد یا دلی بایدگداخت

گر دماغ عشق باشد اینقدرهاکردنی ست

از ورق گردانی شام و سحر غافل مباش

زیرگردون آئچه امروز است فرداکردنی ست

هرکف خاکی به جوش صدگدازآماده است

یک قلم اجزای این میخانه صهباکردنی ست

خاک ما خون گشت و خونها آب گردید وهنوز

عشق می داندکه بی رویت چه با ماکردنی ست

حشر آرامی دگر دارد غبار بیخودی

یک قیامت از شکست رنگ برپاکردنی ست

بی نشانی می زند موج از طلسم کاینات

گر همه رنگ است هم پرواز عنقاکردنی ست

حیرتی دادم خبر از پردهٔ زنگار جسم

شاید این آیینه دل باشد مصفاکردنی ست

مشرب درد تو دارم سیر عالم کرده ام

گر همهٔک قطرهٔ خون است دل جا کردنی ست

اضطرابم درگره دارد کف خاکستری

چون سپند از نالهٔ من سرمه انشاکردنی ست

قامت خم گشته می گویند آغوش فناست

ناخنی گل کرده ام این عقده هم واکردنی ست

شخص تصویریم بیدل زکمال ما مپرس

حرف ما ناگفتنی وکار ما ناکردنی ست